Classic Travel - by Malgosia and Jurek Majcherczyk

Dzień 1:   Przylot do Panama City

Przylot do Panama City w godzinach popołudniowych lub wieczornych. Odebranie przez naszego przewodnika i transfer do hotelu Aloft w dzielnicy San Francisco.

Dzień 2:  Zwiedzanie Panama City i Kanału Panamskiego

Od rana rozpoczniemy całodzienne zwiedzanie miasta Panama oraz słynnego Kanału Panamskiego, oddanego do użytku w 1914 roku. Pierwsze kroki skierujemy do historycznej częsci miasta zwanej Casco Viejo oraz do ruin fortecy zdobytej i zniszczonej przez słynnego pirata kpt. Morgana w 1671 r. Zwiedzanie Kanału Panamskiego rozpoczniemy od krótkiej wizyty w miejscu zwanym Culebra Cut, gdzie budowniczowie mieli największe problemy z przekopaniem kanału, a następnie przejedziemy przez ogromny most nad kanałem, aby zobaczyć system śluz Miraflores. Będzie okazja zobaczyć ogromne statki przepuszczane przez śluzy. Panamski kanał jest jednym z najważniejszych kanałów żeglugowych świata o długości 81,6 km i 91,5 – 305 m szerokości, przecinający Przesmyk Panamski i łączacy Ocean Atlantycki z Oceanem Spokojnym. Póżnym popołudniem powrócimy do naszego hotelu na kolacje powitalną i nocleg. (B,L)

Dzień 3: Przelot na Wyspy San Blas – Kuna Indians

Po śniadaniu przejazd na lokalne lotnisko i po 45 minutowym przelocie liniami Air Panama wylądujemy w Achatupu, tuż przy jednej z wysepek Archipelagu San Blas zamieszkałego przez Indian Kuna. Przejazd łodziami na naszą bezludną wysepkę o nazwie Akwadup Island. Po śniadaniu pierwsza wycieczka łodzią do zamieszkałej wyspy Achutupu, celem zapoznania się z obyczajami i sposobem życia tej unikalnej, prawie całkowicie odizolowanej od naszej cywilizacji kultury. Powrót do naszego lodge na lunch, druga wycieczka na bezludną plaże na relax. Powrót, kolacja i nocleg w Akwadup Lodge na San Blas. (B,L,D)

Dzień 4:  Wyspy San Blas - Kuna Indians

Całodzienny pobyt na wyspach wykorzystamy na eksploracje jak największej liczby wysepek tego rozrzuconego na przestrzeni ponad 230 mil archipelagu, na który składa się 365 wysp i wysepek, z których tylko około 40 jest zamieszkalnych przez Kuna. Lazurowe niebo, krystalicznie czysta woda, soczysta zielen, nieskażone plaże i przyjacielscy Indianie w swoich kolorowych strojach to otoczenie, w jakim będziemy przebywać.
Rano odbędziemy łodziami motorowymi na wyspe/wioske Ailigandi (około 3,000 mieszkańców). Powrót do naszego lodge na lunch a później na bezludną wysepke na plażowanie. Podwodny świat wysp jest również fascynujący, a bedziemy go ogladać w każdej wolnej chwili i w każdym dogodnym miejscu nurkując „snorkeling”, gdyż „scuba diving” jest na San Blas niedozwolony. (B,L,D)

Dzień 5:  Przelot: San Blas – Panama City

Po wczesnym śniadaniu przepłyniemy łodzią na lotnisko, aby przelecieć do Panama City. Wylot o 7:10am. Wolny dzień na samodzielne zwiedzanie miasta Panamy i zakupy. Opcjonalna wycieczka łodzią po Kanału Panamskiego, spotkanie z małpkami oraz lunch. (B)

Dzień 6:  Panama City – Embera Indian Village / Chagres River

Po śniadaniu rozpoczniemy przejazd do Chagres River National Park. Najpierw pojedziemy drogą asfaltowa, następnie szutrowa a na koncu łodzią motorową, którą popłyniemy do wioski Indian Embera - Tusipono. Tam z lokalnym przewodnikiem zaczniemy nasz dwu dniowy pobyt od zakwaterowania w warunkach jakich mieszkają Indianie a następnie zjemy wspólny z nimi posiłek. Po południu pierwsza wycieczka do wodospadu. Okazja do kąpieli. Czas na zakupy. Po kolacji nocna eskapada łodzmi celem poznania nocnego życia dżungli. (B,L,D)

Dzień 7:  Embera Indian Village - Panama City

Wcześniej rano rozpoczniemy z naszym lokalnym przewodnikiem wędrówkę 45min przez gęsty tropikalny las w poszukiwaniu unikalnych ptaków, roślin i zwierząt. Po lunchu, czas na zakupy pamiątek oraz typowe Embera tańce. Następnie rozpoczniemy podróż powrotną do naszego hotelu w Panama City. Kolacja pożegnalna w lokalnej restauracji. (B,L,D)

Dzień 8:   Wylot z Panama City

Po śniadaniu czas wolny, przejazd na lotnisko i wylot z Panamy. (B)

Wyjaśnienie skrótów: B – Śniadanie; L – Lunch; D – Kolacja

***ZAKONCZENIE WYPRAWY***

Kanał Panamski

Kanał Panamski – sztuczny kanał wodny długości ponad 80 km (12 śluz) zbudowany w latach 1904-1914, a oficjalnie otwarty w roku 1920, położony w Panamie, na Przesmyku Panamskim, łączący wody Oceanu Atlantyckiego (przez Morze Karaibskie) z wodami Oceanu Spokojnego. Jest on jedną z najważniejszych dróg wodnych świata, która wydatnie skróciła trasę, jaką musiały pokonywać wcześniej statki, np. droga morska z San Francisco do Nowego Jorku uległa skróceniu o 14 500 km. Podczas budowy Kanału Panamskiego zmarło około 25 tys. robotników a około 20 tys. z nich zaraziło się malarią lub żółtą febrą.

Długość kanału wynosi 81,6 km, z czego 16,4 km przypada na płytkie wody przybrzeżne Zatok: Panamskiej i Colón. Płynąc od strony Morza Karaibskiego pokonuje się 11,3 km na poziomie zwierciadła wód morskich, aż do systemu trzech Śluz Gatuńskich, które podnoszą statki na poziom 25,9 m n.p.m. – poziom sztucznego jeziora Gatún. Po opuszczeniu jeziora płyną 11-kilometrowym wykopem w skałach, a po przebyciu następnych 13 km docierają do kolejnego systemu śluz. Pokonawszy dalsze 13 km statki wchodzą do portów Panama i Balboa. Szerokość śluz wynosi 33,5 m i statki, jakie mogą wchodzić do Kanału, to tzw. panamaksy o maksymalnych wymiarach:

    294,1 m długości
    32,3 m szerokości
    12,0 m zanurzenia
    57,9 m wysokości od linii wodnej do najwyżej położonego punktu statku

W przypadku paraliżu kanału ruch towarów między Europą i Dalekim Wschodem ruszyłby w drugą stronę – przez Ocean Indyjski i Kanał Sueski. Konkurentami Panamy są amerykańskie koleje transportujące towary między wybrzeżami Pacyfiku i Atlantyku.

Panamie grozi też kolejny konkurent: topniejące lody północy mogą otworzyć niedostępny dotychczas przesmyk przez Morze Baffina i wody na północ od Kanady. Trasa byłaby krótsza od panamskiej o parę tysięcy kilometrów.

O budowie kanału żeglownego poprzez Przesmyk Panamski dla skrócenia drogi z Peru do Hiszpanii marzył już w XVI wieku król Karol V Habsburg. Jednak budowę kanału zainicjował dopiero w 1879 roku Francuz Ferdinand Marie de Lesseps (budowniczy Kanału Sueskiego). Kierował on francuskim przedsiębiorstwem Compagnie Universelle du Canal Interocéanique, które w latach 1881-1889 prowadziło tu pracę, przerwaną bankructwem firmy (tzw. afera panamska). W roku 1903 teren pod kanał (późniejszą Strefę Kanałową) wydzierżawili od nowo powstałego państwa Panamy Amerykanie i w latach 1904-1914 − inspirowani przez prezydenta Theodore'a Roosevelta − ukończyli budowę kanału. Przez ponad 75 lat Strefa Kanału Panamskiego znajdowała się pod jurysdykcją amerykańską, dopiero traktat w sprawie trwałej neutralności i funkcjonowania kanału podpisany w Panamie 7 września 1977 roku zapewnił Panamie prawa do terenu, którego przekazanie odbyło się w 1999 roku.
Przyszłość

Prezydent Martín Torrijos ogłosił plan rozbudowy kanału, chce oddać do użytku nowy, szerszy i głębszy kanał w roku 2014, w setną rocznicę jego zbudowania. Według szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego poszerzenie i pogłębienie kanału potrwa siedem lat i będzie kosztować co najmniej 5,7 mld dolarów. Projekt został przyjęty 4 kwietnia 2006 roku przez rząd, a 22 października za projektem opowiedziało się w referendum około 78% mieszkańców Panamy.

3 września 2007 roku Panama rozpoczęła budowę stulecia i w ciągu ośmiu lat zamierza poszerzyć kanał. Według ekspertów szacowana na ponad 5 miliardów dolarów inwestycja to jedyna szansa, by jeden z najważniejszych szlaków handlowych współczesnego świata nie został w ciągu kilku lat całkowicie sparaliżowany.

Przesmyk ma otrzymać nowy dodatkowy komplet śluz, na znacznym odcinku zostanie poszerzony i pogłębiony, a w sztucznym jeziorze, przez które wiedzie ponad 30-kilometrowy odcinek, podniesiony zostanie poziom wody. Do 2025 roku przepustowość szlaku – obecnie wynosząca 14 tysięcy statków rocznie – ma wzrosnąć dwukrotnie. Budowa ma całkowicie zmienić przesmyk i uratować jego światową rolę. Dziś kanał wciąż przynosi Panamie pół miliarda czystego zysku rocznie. Przeciętny statek płaci Panamczykom około 50 tysięcy dolarów. Jednak kanał bez inwestycji za kilka lat stałby się kłopotem. Oblicza się, że wkrótce blisko 40% wielkich kontenerowców nie będzie się mieścić w systemie panamskich śluz. Już dziś prawie połowa statków przechodzących przez kanał w niektórych miejscach zajmuje całą jego szerokość.

Otwarcie nowych śluz Kanału Panamskiego planowane na koniec roku 2015 (ostatnio jednak okazało się, że termin ten może być zagrożony) może być dodatkowym czynnikiem wpływającym na nadpodaż statków klasy Panamax według obecnej definicji. Jednak z drugiej strony ten trzeci zestaw nowych, szerszych śluz może się okazać mocno obłożony i armatorzy "starych" Panamaksów mogą chcieć je zatrzymać w swoich flotach, bo będą z nimi mogli ominąć ewentualną kongestię w nowych śluzach, które mogą być relatywnie bardziej obłożone od istniejących. Oczekiwane przez armatorów przesunięcie na później wejścia w życie przepisów o oczyszczaniu wód balastowych (Water Ballast Treatment), może być dodatkowym czynnikiem opóźniającym wysyłanie "klasycznych" Panamaksów do stoczni złomowych.

Kunas Indians

Cywilizacja Indian Kunas zamieszkująca od niepamietnych czasów Archipelag San Blas, skladający się z 365 wysp i wysepek, jest  co prawda częścią Panamy, ale posiada ogromną autonomię. Dzięki utrzymaniu znaczącej seperacji kulutrowej, ekonomicznej i politycznej, Indianie Kunas zachowali do dnia dzisiejszego wiele tradycji i własny język. Dzięki temu podróż i pobyt na wyspach San Blas jest wielką przygodą etnograficzną, która pozwala naocznie poznać świat ich życia, zwyczajów i tradycji, zainicjowany przed kilkoma wiekami, trwajacy po dzien dzisiejszy. Dlatego też na wyspach San Blas nie ma żadnych resortów, ani hoteli o wysokim standarcie, ale tylko drewniane bungalowy i lodges z bardzo skromnie wyposażonymi łazienkami. Na wyspach elektryczność jest tylko kilka godzin wieczorem i to tylko w miejscach, gdzie zakwaterowani są turyści. A wszystko po to, aby zachować to miejsce jak najdluzej z dala od cywilizacji, w pierwotnej formie. Dlatego też na wyspach jest zabronione „Scuba diving” oraz fotografowanie twarzy młodych kobiet bez ich wczesniejszej zgody. Wszystkie te regulacje i zwyczaje zostały wprowadzone przez samych Indian Kunas i wymagane jest ich przestrzeganie przez  turystów.

Embera

Indianie Embera żyją w Darien w Panamie i północnej Kolumbii. W Panamie zamieszkują one te same obszary co rdzenna grupa Waounan z którymi łączy wiele podobieństw kulturowych ale mówią zupełnie innymi językami. Jednak Indianie Waounan to artyści a Embera to lud wojowniczy i dlatego często dochodziło do ostrych sporów.
Na oba te plemiona dość zgubny wpływ miała cywilizacja kolonialna i obecny postęp techniki. Obecnie rdzenni mieszkańcy tych terenów działają nad ożywieniem i zachowaniem swojej kultury i tradycji.